Met Oudjaar klink ik even

Wat een illusie, het meten van de tijd.

Al knallend peilt de mens slechts, opgetogen,

de omvang van zijn eigen onvermogen

om te ontsnappen aan vergankelijkheid.

In tijd of eeuwigheid, straks klink ik even

op alles wat dit jaar mij heeft gegeven.

Vervlochten

Ze draait haar hoofd zo ver als het wil gaan

naar haar die hier haar hand is komen strelen.

Wat zeg je ook alweer als men iets zegt?

Er rijst een woord, maar dat geeft voorrang aan

een binnenfilm van vroeger taferelen:

hoe zij met vlotte slag twee vlechten vlecht

en hoe zij samen voor de spiegel staan

waarin hun ogen even olijk spelen,

wanneer zij op het hoofd een kusje legt.

Salvator Mundi: 1+1 = 2

Je ligt in scheiding en je wilt die ploert

een laatste keer een stevig lesje leren.

Dus om hem maximaal te irriteren

voer jij een plan uit dat hem zeker vloert:

Je koopt het pronkstuk van zijn kunstdepot,

Da Vinci’s Salvator, incognito.

EU Too

 

Als lid van ‘t Europese parlement

dat vrijheid en gelijkheid propageert

en wereldbroederschap doceert,

heb ik mij vrij verkeer goed ingeprent.

Dus mag ik na het werk in de bodega

best even potelen aan mijn collega.

Er zijn meer dan 30 klachten ingediend tegen leden van het Europarlement en stafleden wegens seksueel misbruik, inclusief verkrachting. Het is te bont voor woorden!

Eberhard vd Laan (1955-2017)

Ziehier de mens, die elke mens zag staan

Die met zijn burgervadertoverstaf

De harde hoofdstad zachte dagen gaf

En toen vaarwel zei; nu is hij gegaan

Van Goes tot Slochteren en Voerendaal

Hij was een beetje van ons allemaal

Veronica en de krul-wc

Het klopt! riep ‘t schaap Veronica. Het klopt wat ze beweren.

Als ik hier mij zo neder zet, voel ik de koude wind

vol rond mijn blote billen slaan en ik moet concluderen

dat ik een openbaar toilet beslist niet prettig vind.

De dominee stond in de buurt en overwon zijn gene:

Begrijp ik goed dat u graag hebt dat ik een kiekje maak?

Ik hoop dat u het niet bezuurt, zo’n curieuse scene.

Maar goed, mijn schroom is weggeebd, ik kwijt mij van mijn taak.

Ze riep hem toe: Let op, ik tel en daarna moet u klikken.

Daar gaat-ie: een, twee, drie en ja! Toen plaste zij haar plas.

De dominee, ondanks zichzelf, moest toch nog even slikken.

Ik heb gedrukt, Veronica. Hier is je warme jas.

Toen vroeg het schaap de dames Groen: Mag ik u nu verleiden

tot wat ik hier juist heb gedaan, daar in die krul-wc?

We gaan de grenzen van fatsoen beslist niet overschrijden.

Houdt u gewoon uw jurkjes aan, het gaat om het idee.

Het riekt hier zo naar mannenpies! Met neusjes toegeknepen

betraden zij het urinwaar. O jakkes, alles kleeft!

Dit is voor dames veel te vies, de lucht is te benepen.

De dominee zei toen: Al klaar. U hebt het overleefd.

Het was een ongewone eer met hoogst bizar bewijs.

Nu handen wassen. Ik trakteer op munt- en appelijs.

Laatzomerlicht

Het laatste zonlicht kijkt de kamer binnen.

De stralen reiken in het late uur

tot aan de overstaande verre muur,

en toveren die om tot schilderslinnen:

Een kruipend kleintje maakt er in goudgeel

met schaduw een bewegend tafereel.

Het kamerlid kijkt terug op de zomer

En kamerlid, hoe was je zomer? Kon je wat ontspannen?

Ze aten samen, Cor en Kurt, het kamerlid at mee.

‘t Is heerlijk, babcia, niemand kan zo goochelen met pannen.

Ze had hun bigos* voorgezet, met wodka en met thee.

Niet echt, nee, sprak het kamerlid, dat ligt aan de formatie.

Die komt maar steeds niet van de grond; het duurt nu al zo lang.

Waar ‘t mij voornamelijk om gaat, is ‘t welzijn van de natie.

Demissionair besturen kan niet duren, ben ik bang.

Dat polderen van jullie is heel Chollands en gezellig.

Niks potentaat die het beslist, zei babcia, wees maar blij.

Ze klonk, al zwaaiend met haar lepel, uitermate stellig.

Er is nog bigos over, hoor, wie wil er nog wat bij?

Al kauwend zeiden Kurt en Cor: De klapper is toch Klaver,

die midden in formatietijd de aandacht eist, de boef.

De media staan vol met nietes-welles-gepalaver;

het draait om Jesses film. Geef toe, een meesterlijke move.

Nee, onvervalste propaganda, dat kan ik je zeggen.

Een Oost-Europeaan, zei babcia, ruikt zoiets meteen.

Voor Kurt en Cor stond het wel vast: Het valt niet te weerleggen.

Verguisd of juist bewierookt, Jesse is een fenomeen.

Dat zie ik toch net anders, sprak het kamerlid zorgvuldig.

Het is een beeld van hoe men leeft in politieke kring.

De maker is mijns inziens niet aan visiesturing schuldig.

Ik acht de kans dat er zo’n film van mij komt, niet gering.

Die praatjes, ongechoord, en dan nog wel met volle mond!

En babcia deelde toen szarlotki* uit de oven rond.

* traditionele Poolse jachtschotel; appelgebakjes

Lokterrorist

De sjoemelsoftware voert het rijtje aan.

Daarna komt nepnieuws met z’n lange neus.

Dan schijnterreur. Al was die officieus,

hij openbaart: Wij leven in een waan.

Ik zie de twijfel al op uw gezicht:

Dit snelsonnet, is dat een lokgedicht?

26 aug 2017

Sie schafft das

Een grap die ik in Polen heb gehoord:

“Zeg, Angela: Beata vraagt met spoed

wat zij toch met die vluchtelingen moet;

miljoenen staan er voor de poort.”

“Sag ihr ,daß sie das schafft; laß sie herein.”

“Maar je beseft toch dat het Duitsers zijn?”

De buren

Hier naast mij woont een therapeutenpaar.

Ze prikken feilloos door de buitenkant:

geen sluier of facade houdt er stand.

De ziel ontbloot – dat is hun repertoire.

Dit kan de echtelieden niet beletten

om 's avonds zelf een masker op te zetten.

Zzzzz

Wanneer het loopt zoals het moet

en zacht een luitmuziekje speelt,

terwijl het frisse beddengoed

m’n armen en m’n benen streelt,

dan lukt het mij soms een klein poosje

zacht weg te dromen als Doornroosje.

Ongeveer de helft van alle mensen heeft weleens problemen met slapen. Volgens experts kan het helpen gunstige omstandigheden te creëren rond het slapen ~~~ Voor degenen onder jullie die gedichten technisch lezen: vandaag een variatie op het snelsonnet, met 4-voetige jambes en het rijmschema abab cc, in plaats van de gebruikelijke 5vj en abba cc.

Beste reizigers

Het woordje reiziger bestaat al tijden.  

In oorsprong is het een soldaat te paard:

Gekleed in wapenrok en met een zwaard, 

staat hij paraat om aan het front te strijden. 

Daar hebben passagiers van nu niets mee, 

behalve dan een hooligan of twee.

De NS heeft bekendgemaakt dat de aanspreekvorm “Dames en heren” vervangen zal wordendoor “Beste reizigers” ~~~ Het woord reysiger uit 1434 betekent ‘soldaat te paard’ […] reisig betekent ‘op krijgstocht zijnde, bewapend, bereden’ http://www.etymologiebank.nl/trefwoord/reiziger

Ruis

De geur van frikandel en varkenssmoor

kruipt door de heg en claimt mijn open serre.

Door buitenboxen hoor ik Bauer blèren

tot aan een buurtfeestdecibelrecord.

Een schicht, een klap – dan is er niemand meer.

En met de regen keert de vrede weer.

Het kamerlid proeft pączki*

De unie, sprak het kamerlid, lijkt enigszins verbolgen

nu Trump de Polen eerst bezoekt voor hij naar Hamburg trekt.

Zijn lijn is voor Europa niet zo makkelijk te volgen.

Feit is dat hij met dat bezoekje irritatie wekt.

Voor Cor en Kurt was het wel helder: Deze combinatie

van gastland en genodigde voorspelt niet heel veel goeds.

Je ziet op rechts, waar je ook komt, altijd een correlatie,

want zelden slaagt er eentje voor de homorechtentoets.

Wees stil, riep babcia Baranowska, dit wil ik graag horen,

die veelbesproken speech van Trump in Warschau op het plein.

Wie luistert mee? Is goed. Maar dan beloven niet te storen.

Nee, Polska is nog niet verloren**, het is soeverein!

Ze luisterde met open mond en met gevouwen handen.

Hier kan jij niet kritiek op hebben. Spijker op de kop:

We mogen westerse cultoer toch zomaar niet verpanden?

De unie, zei het kamerlid, heeft daar het antwoord op.

De voorzitter en president van al die bollebozen,

dat zeiden Cor en Kurt toen, waren thuis al afgebrand.

En zie ze daar, met stroop besmeerd, in Brussel – onverkozen.

Het kamerlid wist daar niks van: Dat stond niet in de krant.

De krant, nou moe! zei babcia bits en bood hem pączki aan.

Wat lekker, zei het kamerlid en smakte zeer voldaan.

* Poolse donuts [ponchki]

** Eerste regel van het Poolse volkslied

Het kamerlid schenkt Riesling

Het is erdoor, zei ‘t kamerlid, ook Duitse homo’s mogen

nu trouwen voor de Duitse wet, zo zegt het parlement.

En Cor en Kurt verhelderden: Dat eindeloos gedogen

bij onze buren is voorbij: we zijn door hen erkend!

Het duurde zo ontzettend lang door fractiediscipline,

verklaarde toen het kamerlid – hij sprak als analist –

En dat er ruimte kwam in die geoliede machine

dat dankt men aan verkiezingskoorts; de kiezer heeft beslist.

Ach jij, sprak babcia Baranowska, altijd mooie praatjes!

Het is toch poer berekening, mij maak jij echt nieks wijs.

Politici beschikken over kast met cheel veel laatjes.

Ze trekken eentje open die hen past, dus altijd prijs.

Het kamerlid keek babcia aan – geen woorden, enkel tanden –

Who cares? Voor Kurt en Cor was dit niet langer relevant.

Emancipatie is het teken van rechtschapen landen.

Bij mij, zei babcia, vechten nog mijn chart en mijn verstand.

Onthutste blikken. Babcia toch, hoe kun je dat nu zeggen?

Traditie, babcia gaf het toe, traditie biedt chouvast.

Maar liefde kroeipt waar liefde kroeipt, dat is niet uit te leggen.

Ik wens de chomo’s veel geluk, dus twijfel gaat in kast.

Een Riesling, zei het kamerlid, inmiddels opgeklaard.

Het democratische bestel is heus een feestdronk waard!

Het kamerlid trakteert

Die bonnetjes! verzuchtten Cor en Kurt. Ze blijven knoeien:

Het lijkt of sinds de Teevendeal het hele continent

vergeven is van sjoemelaars; ze zijn niet uit roeien,

niet enkel hier lokaal, ook in het Europarlement.

Ik weet het, zei het kamerlid. Bij Euro-declareren,

komt er geen formuliertje of een bon meer aan te pas.

En wat betreft die Fransman zijn er stemmen die beweren

dat Eurogeld werd aangewend voor zijn lokale kas.

En toen riep babcia Baranowska: Hou noe op met klagen!

Je chebt toch ijskast vol met eten en ook magnetron?

Bij ons in commoeniesme, weet je, waren soms veel dagen

met lege winkelplanken en met diesel op de bon.

Dus stop met mopperen en ga jouw zegeningen tellen.

De heren Kurt en Cor, ze keken wat verbouwereerd.

Het oostblok, daar had u vast heel wat mee te stellen.

Daar zijn wij dus op tegen, want het is gewoon verkeerd.

Kom, zei het kamerlid, we moeten naar de toekomst kijken,

want wat gebeurd is, is gebeurd, hoe naar ik het ook vind.

verbetering is enkel in de toekomst te bereiken,

en daartoe dient de politiek, dat wist ik al als kind.

Wie wil een slokje Griekse wijn: Retsina. Het staat klaar.

Ik ben net terug met mijn partij van een bezoek aldaar.

Het kamerlid gaat ook mee

Natuurlijk, riepen Kurt en Cor, wij gaan ook demonstreren,
want wat die mensen in het Rifgebied wordt aangedaan,
dat vinden wij niet kunnen, hoor. Dat vraagt om protesteren.
Wie heeft er zin om straks met ons mee naar Den Haag te gaan?

Ach ja, sprak babcia Baranowska, dat zou ik wel willen.
Dan neem ik ook een kroekje mee, want kan niet staan zo veel.
Ik maak gauw loenchpakketjes klaar om chonger mee te stillen,
met brood en cham, augoerk en ei, dat glijdt zo door jouw keel.

Ze gaf het kamerlid de raad: Stop noe met nota’s schrijven
en sloit je aan bij Cor en Kurt. Die laptop, laat maar staan,
dan maak ik extra snack voor jou met kaas en wat olijven.
We gaan hoor, zeiden Kurt en Cor, dan staan we mooi vooraan.

Toen vroegen ze het kamerlid, Misschien wil jij wel spreken?
Da’s goed voor je imago als bezield politicus.
Je haar zit goed, daarover hoef je niet je hoofd te breken.
Het is een prima oefening in public speaking. Dus ...?

Ik weet het niet, zei ‘t kamerlid. Ik twijfel of mijn fractie
een standpunt over deze kwestie heeft geformuleerd.
Maar ja, een demonstratie is een nobele reactie ...
Kies anders voor incognito, dan kan het niet verkeerd.

Na afloop zeiden Kor en Kurt, Het was een openbaring!
Protesten zijn geweldig, zoveel lotsverbondenheid.
En samen slogans roepen ... Oh, een heerlijke ervaring.
‘t Is tijd, zei ‘t kamerlid, dat ik mij van die pruik bevrijd.

Die briwats* die ik kreeg, zei babcia met een volle mond,
zijn lekker! Proeven jullie maar. Ze gaf het zakje rond.

*Marokkaans amandelgebak 

Eerste vers in het genre "Het kamerlid", gemaakt naar het voorbeeld van "Het schaap Veronica", door Annie M.G. Schmidt.

Julia en haar Romeo

Vier eeuwen heeft ze smartelijk staan smachten,

de jonge blom die in haar nachtjapon
naar liefde hunkert hoog op haar balkon.
Gelukkig hoeft ze nu niet meer te wachten,

want Julia kiest heden zelf haar beau:
een echte Rotterdamse Romeo.

... In Rotterdam hangen er vanaf deze week posters met het opschrift: “In Nederland kies je je partner zelf” in het kader van een campagne voor vrije partnerkeuze. Hiermee hoopt de gemeente vrouwen te steunen voor wie zelfbeschikkingsrecht nog niet vanzelfsprekend is. ...

Etenstijd

Ze gunnen zich geen tijd om te pauzeren:

De mezenouders vliegen af en aan

en voederen hun jonkies simultaan.

Ik kan het schouwspel uren observeren.

O shit! Straks is de winkel dicht ... vergeten!

‘k Moet vliegen anders is er niks te eten.

Voorjaarsovermoed

Heb jij dat ook wel eens dat het soms lijkt

Wanneer je wandelt of de rozen sproeit

Of kijkt hoe Kitty met een kluwen stoeit

Dat jou het paradijs wordt aangereikt?

Vanmorgen had ik dat ... en zag toen pas

Die mulle molshoop op m’n strakke gras

Van boeren en vrouwen (sestina)

Dit is het verhaal van vijf boeren
Die kicken op eeuwige trouw
Om die te bewijzen
Kiest ieder een vrouw
En laat zich als lammetje voeren
Naar zevende hemels en roemrijke prijzen

(Herman)
Mijn zorg voor het land is te prijzen
Al fluitend kies ik voor het boeren
Wie wordt er mijn vrouw?
Ik geef mijn bewijzen
Van eerlijke huwelijkse trouw
Als zij musicerend de kippen kan voeren

(Marc)
Degene die vissen helpt voeren
Die wint straks de prijs aller prijzen
Want vissers zijn boeren
Die kunnen een vrouw
Hun kunst aan het water bewijzen
De slimste ben ik, ook de stugste, maar trouw

(Riks)
De dame die ik strakjes trouw
Moet koeien al lovende voeren
En ook de Heer prijzen
Voor bonkige boeren
Wie is die godvrezende vrouw
Die mij overtuigt door haar vrome bewijzen?

(David)
Ik zou me graag waardig bewijzen
Als echtgenoot, innig en trouw
Wel moet ik het boeren
Nog weten te prijzen
Het vee hoop ik snel op te voeren
Een boer zonder varkens, dat wil toch geen vrouw

(Olke)
Ik zit al een tijd zonder vrouw
En hoop bovenal te bewijzen
Dat ik nu heel trouw
Gesprekken kan voeren
Ook zal ik haar stunning looks prijzen
Want ja, dat verwacht men van Texaanse boeren

Vijf boeren versieren een vrouw
De kijkcijfers leveren trouw de bewijzen
Dat gluurspelen voeren tot prijzen

Oog om oog

Mijn vriend, we kunnen toch niet opgetogen
een kind dat voor de overwinning leeft

vertellen dat de oorlog vrede geeft,

want "sterven voor je land", dat is gelogen.

De politiek staat echter in de stand

van ‘t oude oog-om-oog en tand-om-tand.

Het kwatrijn is een interpretatie van vier regels uit “Dulce et Decorum est” (1917), van Wilfried Owen, geschreven tijdens WO I: “My friend, you would not tell with such high zest, To children ardent for some desperate glory, The old Lie; Dulce et Decorum est Pro patria mori.” http://www.warpoetry.co.uk/owen1.html#READINGS

De lente bijt

Wanneer de aarde na haar slaap ontwaakt
met halmen in het gras en nieuwe knoppen
waar lome hommels gonzend honinghoppen,
dan geurt het weiland dat van leven blaakt.

Het nieuwe blad heeft daar een nis gemaakt
waarin ik me voor even kan verstoppen,
ver weg van media en krantenkoppen.
Nog nooit heeft stilte mij zo zoet gesmaakt.

Ik snuif de lucht op, maar het zit niet mee.
De pollenplaag, ik had het kunnen weten.
Al niezend zeg ik het tableau tabee.

En thuis vraag ik: Hoe kon ik het vergeten?
Dáár voor de spiegel staat insectenspray.
Ik krab me suf aan honderd muggenbeten.

Thieme ziet het zootje aan

 

Vijf kamerzetels is beslist een feest

voor dieren en hun onbetwiste helden!

Marianne, laat je kloeke woede gelden;

de Kamer is nog nooit zo’n zoo geweest:

Tig hanen, slangen, ezels overal,

een witte haai, wat wezels en een kwal.

Koekeloersoftware

De klokkenluider Wikileaks vertelt

dat luistervinken het privédomein

inmiddels fluitend ingetrokken zijn.

Het loopt zoals George Orwell heeft voorspeld.

Maar wij zijn door debatten dolgedraaid

en zeldzaam is de haan die ernaar kraait.

Excuustruus

Het mannenbolwerk van het snelsonnet,

het land van grap en grol en spotvermogen,

kent enkel maar twee vrouwen die, bevlogen,

garant staan voor hun wekelijks vignet.

Het angstzweet breekt mij uit in bange nachten:

Ben ik een truus in ‘t diepst van mijn gedachten?

Verstandig kiezen

Hoe weten we wat waarheid is, wat wijs,

wiens paden recht in politieke gangen?

Wie staat er pal voor jouw en mijn belangen

en loodst ons naar het polderparadijs?

Geen stemmenwijzer zegt het mij precies,

vandaar dat ik met mijn verstandskies kies.

I.M. Dick Bruna (1927-2017)

In al zijn werk trok Bruna naar de bron
en drong in eenvoud door tot de essentie.
Dat deed hij zonder enige pretentie.
Zelf vond hij dat hij het maar matig kon.


De erfenis die hij ons heeft gegeven:
het understatement tot een kunst verheven.

Mist

De wintermist ligt als een donzen deken

geluidloos wit en wollig in de wei.

En in het donker weeft de sneeuw een sprei

die klaarder tot mij spreekt dan alle preken.

               

Dit beeld zorgt strakjes voor een warme lach

als ik me insmeer op een zomerdag.

Kabaal

De vroege zon zendt, als de dag gaat krieken,

haar stralen naar het dal als ochtendgroet.

En ’s middags stuurt ze met een roze gloed

een teer adé aan de besneeuwde pieken.

Ik kijk om 8 uur naar het  nieuws, verbaasd

naar hoe het in de mensenwereld raast.

Overpeinzing tijdens verblijf in de bergen