Het kamerlid kijkt terug op de zomer

En kamerlid, hoe was je zomer? Kon je wat ontspannen?

Ze aten samen, Cor en Kurt, het kamerlid at mee.

‘t Is heerlijk, babcia, niemand kan zo goochelen met pannen.

Ze had hun bigos* voorgezet, met wodka en met thee.

Niet echt, nee, sprak het kamerlid, dat ligt aan de formatie.

Die komt maar steeds niet van de grond; het duurt nu al zo lang.

Waar ‘t mij voornamelijk om gaat, is ‘t welzijn van de natie.

Demissionair besturen kan niet duren, ben ik bang.

Dat polderen van jullie is heel Chollands en gezellig.

Niks potentaat die het beslist, zei babcia, wees maar blij.

Ze klonk, al zwaaiend met haar lepel, uitermate stellig.

Er is nog bigos over, hoor, wie wil er nog wat bij?

Al kauwend zeiden Kurt en Cor: De klapper is toch Klaver,

die midden in formatietijd de aandacht eist, de boef.

De media staan vol met nietes-welles-gepalaver;

het draait om Jesses film. Geef toe, een meesterlijke move.

Nee, onvervalste propaganda, dat kan ik je zeggen.

Een Oost-Europeaan, zei babcia, ruikt zoiets meteen.

Voor Kurt en Cor stond het wel vast: Het valt niet te weerleggen.

Verguisd of juist bewierookt, Jesse is een fenomeen.

Dat zie ik toch net anders, sprak het kamerlid zorgvuldig.

Het is een beeld van hoe men leeft in politieke kring.

De maker is mijns inziens niet aan visiesturing schuldig.

Ik acht de kans dat er zo’n film van mij komt, niet gering.

Die praatjes, ongechoord, en dan nog wel met volle mond!

En babcia deelde toen szarlotki* uit de oven rond.

* traditionele Poolse jachtschotel; appelgebakjes