Het is erdoor, zei
‘t kamerlid, ook Duitse homo’s mogen
nu trouwen voor de
Duitse wet, zo zegt het parlement.
En Cor en Kurt
verhelderden: Dat eindeloos gedogen
bij onze buren is
voorbij: we zijn door hen erkend!
Het duurde zo
ontzettend lang door fractiediscipline,
verklaarde toen het
kamerlid – hij sprak als analist –
En dat er ruimte
kwam in die geoliede machine
dat dankt men aan
verkiezingskoorts; de kiezer heeft beslist.
Ach jij, sprak
babcia Baranowska, altijd mooie praatjes!
Het is toch poer
berekening, mij maak jij echt nieks wijs.
Politici beschikken
over kast met cheel veel laatjes.
Ze trekken eentje
open die hen past, dus altijd prijs.
Het kamerlid keek
babcia aan – geen woorden, enkel tanden –
Who cares? Voor Kurt
en Cor was dit niet langer relevant.
Emancipatie is het
teken van rechtschapen landen.
Bij mij, zei babcia,
vechten nog mijn chart en mijn verstand.
Onthutste blikken.
Babcia toch, hoe kun je dat nu zeggen?
Traditie, babcia gaf
het toe, traditie biedt chouvast.
Maar liefde kroeipt
waar liefde kroeipt, dat is niet uit te leggen.
Ik wens de chomo’s
veel geluk, dus twijfel gaat in kast.
Een Riesling, zei
het kamerlid, inmiddels opgeklaard.
Het democratische
bestel is heus een feestdronk waard!
No comments:
Post a Comment