Met Oudjaar klink ik even

Wat een illusie, het meten van de tijd.

Al knallend peilt de mens slechts, opgetogen,

de omvang van zijn eigen onvermogen

om te ontsnappen aan vergankelijkheid.

In tijd of eeuwigheid, straks klink ik even

op alles wat dit jaar mij heeft gegeven.

Vervlochten

Ze draait haar hoofd zo ver als het wil gaan

naar haar die hier haar hand is komen strelen.

Wat zeg je ook alweer als men iets zegt?

Er rijst een woord, maar dat geeft voorrang aan

een binnenfilm van vroeger taferelen:

hoe zij met vlotte slag twee vlechten vlecht

en hoe zij samen voor de spiegel staan

waarin hun ogen even olijk spelen,

wanneer zij op het hoofd een kusje legt.