Veronica en de krul-wc

Het klopt! riep ‘t schaap Veronica. Het klopt wat ze beweren.

Als ik hier mij zo neder zet, voel ik de koude wind

vol rond mijn blote billen slaan en ik moet concluderen

dat ik een openbaar toilet beslist niet prettig vind.

De dominee stond in de buurt en overwon zijn gene:

Begrijp ik goed dat u graag hebt dat ik een kiekje maak?

Ik hoop dat u het niet bezuurt, zo’n curieuse scene.

Maar goed, mijn schroom is weggeebd, ik kwijt mij van mijn taak.

Ze riep hem toe: Let op, ik tel en daarna moet u klikken.

Daar gaat-ie: een, twee, drie en ja! Toen plaste zij haar plas.

De dominee, ondanks zichzelf, moest toch nog even slikken.

Ik heb gedrukt, Veronica. Hier is je warme jas.

Toen vroeg het schaap de dames Groen: Mag ik u nu verleiden

tot wat ik hier juist heb gedaan, daar in die krul-wc?

We gaan de grenzen van fatsoen beslist niet overschrijden.

Houdt u gewoon uw jurkjes aan, het gaat om het idee.

Het riekt hier zo naar mannenpies! Met neusjes toegeknepen

betraden zij het urinwaar. O jakkes, alles kleeft!

Dit is voor dames veel te vies, de lucht is te benepen.

De dominee zei toen: Al klaar. U hebt het overleefd.

Het was een ongewone eer met hoogst bizar bewijs.

Nu handen wassen. Ik trakteer op munt- en appelijs.

Laatzomerlicht

Het laatste zonlicht kijkt de kamer binnen.

De stralen reiken in het late uur

tot aan de overstaande verre muur,

en toveren die om tot schilderslinnen:

Een kruipend kleintje maakt er in goudgeel

met schaduw een bewegend tafereel.

Het kamerlid kijkt terug op de zomer

En kamerlid, hoe was je zomer? Kon je wat ontspannen?

Ze aten samen, Cor en Kurt, het kamerlid at mee.

‘t Is heerlijk, babcia, niemand kan zo goochelen met pannen.

Ze had hun bigos* voorgezet, met wodka en met thee.

Niet echt, nee, sprak het kamerlid, dat ligt aan de formatie.

Die komt maar steeds niet van de grond; het duurt nu al zo lang.

Waar ‘t mij voornamelijk om gaat, is ‘t welzijn van de natie.

Demissionair besturen kan niet duren, ben ik bang.

Dat polderen van jullie is heel Chollands en gezellig.

Niks potentaat die het beslist, zei babcia, wees maar blij.

Ze klonk, al zwaaiend met haar lepel, uitermate stellig.

Er is nog bigos over, hoor, wie wil er nog wat bij?

Al kauwend zeiden Kurt en Cor: De klapper is toch Klaver,

die midden in formatietijd de aandacht eist, de boef.

De media staan vol met nietes-welles-gepalaver;

het draait om Jesses film. Geef toe, een meesterlijke move.

Nee, onvervalste propaganda, dat kan ik je zeggen.

Een Oost-Europeaan, zei babcia, ruikt zoiets meteen.

Voor Kurt en Cor stond het wel vast: Het valt niet te weerleggen.

Verguisd of juist bewierookt, Jesse is een fenomeen.

Dat zie ik toch net anders, sprak het kamerlid zorgvuldig.

Het is een beeld van hoe men leeft in politieke kring.

De maker is mijns inziens niet aan visiesturing schuldig.

Ik acht de kans dat er zo’n film van mij komt, niet gering.

Die praatjes, ongechoord, en dan nog wel met volle mond!

En babcia deelde toen szarlotki* uit de oven rond.

* traditionele Poolse jachtschotel; appelgebakjes

Lokterrorist

De sjoemelsoftware voert het rijtje aan.

Daarna komt nepnieuws met z’n lange neus.

Dan schijnterreur. Al was die officieus,

hij openbaart: Wij leven in een waan.

Ik zie de twijfel al op uw gezicht:

Dit snelsonnet, is dat een lokgedicht?

26 aug 2017

Sie schafft das

Een grap die ik in Polen heb gehoord:

“Zeg, Angela: Beata vraagt met spoed

wat zij toch met die vluchtelingen moet;

miljoenen staan er voor de poort.”

“Sag ihr ,daß sie das schafft; laß sie herein.”

“Maar je beseft toch dat het Duitsers zijn?”