De unie, sprak het
kamerlid, lijkt enigszins verbolgen
nu Trump de Polen
eerst bezoekt voor hij naar Hamburg trekt.
Zijn lijn is voor
Europa niet zo makkelijk te volgen.
Feit is dat hij met
dat bezoekje irritatie wekt.
Voor Cor en Kurt was
het wel helder: Deze combinatie
van gastland en
genodigde voorspelt niet heel veel goeds.
Je ziet op rechts,
waar je ook komt, altijd een correlatie,
want zelden slaagt
er eentje voor de homorechtentoets.
Wees stil, riep
babcia Baranowska, dit wil ik graag horen,
die veelbesproken
speech van Trump in Warschau op het plein.
Wie luistert mee? Is
goed. Maar dan beloven niet te storen.
Nee, Polska is nog
niet verloren**, het is soeverein!
Ze luisterde met
open mond en met gevouwen handen.
Hier kan jij niet
kritiek op hebben. Spijker op de kop:
We mogen westerse
cultoer toch zomaar niet verpanden?
De unie, zei het
kamerlid, heeft daar het antwoord op.
De voorzitter en
president van al die bollebozen,
dat zeiden Cor en
Kurt toen, waren thuis al afgebrand.
En zie ze daar, met
stroop besmeerd, in Brussel – onverkozen.
Het
kamerlid wist daar niks van:
Dat stond
niet in de krant.
De
krant, nou moe!
zei babcia bits
en bood hem pączki
aan.
Wat
lekker, zei het kamerlid en
smakte
zeer
voldaan.
* Poolse
donuts [ponchki]
** Eerste
regel van het Poolse volkslied
