Vroeg of laat

De eerste keer dat ik die warme lach

van dichtbij in jouw ogen zag

ging er een wereld open.

Ik wist niet wat me nog te wachten stond

en stond genageld aan de grond;

ik kon alleen maar hopen.

De eerste zuigeling in ons gezin

kwam goedgemutst de wereld in;

zo ook haar beide zussen.

We wisten niet wat ons te wachten stond;

opeens liepen er tieners rond.

Wat als ze wilden kussen?

Het eerste teken dat mijn lichaam gaf

van eindbestemming kist en graf

heeft reeds wat metgezellen.

Ik weet niet wat me straks te wachten staat,

maar merk het vast wel vroeg of laat.

Dan zal ik even bellen.



link naar opname (ruim een minuut)

 

Dit gedichtje behaalde 6e plaats in de 23e Willem Wilmink Dichtwedstrijd op 24 maart 2019 in Almelo. Het is een "rime couée": een sextet dat bestaat uit twee delen, elk met twee rijmende regels en een afsluitende kortere regel. De twee korte regels rijmen ook. Willem Wilmink gebruikte het rime couée voor de orgelliedjes die hij voor Het Klokhuis schreef.

Juryrapport: 

Een geestig en lichtvoetig gedicht over een zwaar onderwerp. De jury is bijzonder te spreken over de originele versvorm, de mooie enjambementen en het in de drie sextetten toegepaste tussenrijm.

De kracht van dit gedicht zit hem er onder meer in hoe in drie strofen een heel leven wordt belicht en dat de verplichte regel tweemaal in licht gewijzigde vorm terugkeert, waardoor een ontwikkeling wordt benadrukt.

Over de eindregel zijn de meningen verdeeld. De een typeert deze als zwak, maar niet gastdichter Theo Danes: "Mooi", merkt hij op, "het lichte einde aan een steeds zwaarder wordend vers".